Herbestemming Badhuis | Amsterdam

Herbestemming Badhuis

Amsterdam

Geschiedenis

Rond 1900 was het in Nederlandse steden vaak bar slecht gesteld met de hygiëne van de arbeidersklasse. Om de volksgezondheid te stimuleren bouwden gemeenten zoals Amsterdam in stadsuitbreidingen kinderbadhuizen en volksbadhuizen. In de Spaarndammerbuurt, waar veel woningen geen douche hadden, werd er in dit kader in 1916 een badhuis geopend, op het knooppunt van de Zaanstraat en de Polanenstraat langs de spoorlijn Amsterdam-Haarlem. Op twee verdiepingen had het dertig badcellen. Vrouwen en mannen kwamen het gebouw binnen langs hun eigen ingang. Later werd er een kinderbadhuis aan toegevoegd. Eind jaren tachtig vond het badhuis een bestemming als hamman. Sinds 2016 is het een gemeentelijk monument.

Contrast 20-eeuwse en 21-eeuwse architectuur

Dit gebouw is architectonisch zo markant dat het in de volksmond “Het Hoefijzer” heet. Toen Amoksi Architectuur in 2012 de opdracht kreeg een plan van herbestemming te maken, bleek het, na analyse, een fraaie bestemming voor vijftien studio-woningen te zijn met behoud van het originele ontwerp. De gemeente stelde de voorwaarde dat een deel van de begane grond behouden bleef voor bedrijvigheden gerelateerd aan die van het voormalige badhuis.

Amoksi Architectuur ontwikkelde een totaalconcept dat het monument van massief baksteen esthetisch reliëf geeft door een eenvoudige, lichte opbouw van glas en staal. Het hoefijzer-idee werd geïntegreerd door een open binnenhof te creëren. Deze ontsluit een deel van de woningen en voorziet die optimaal van licht. De binnenhof is bereikbaar vanuit de Zaanstraat en de Polanenstraat.

In overleg met Welstand en Monumenten werd het monument zelf restauratief aangepakt. Het bestaande werd zoveel mogelijk teruggebracht tot de oorspronkelijke staat en, waar aanpassing nodig was, werden de historische uitgangspunten gerespecteerd.

Medio 2018 werd de bouwvergunning afgegeven.

Facebook
Pinterest
LinkedIn